Nadat er vorige week in Asten Heusden al topsnelheden werden gehaald, was het deze avond ook in Neerkant raak. Het parkoers van 4750 meter werd in net iets meer dan 6 minuten gemiddeld gerond. Dat zette de snelheidsmeter op 44 km/u bij de amateurs. De masters deden daar niet voor onder met 43,1 km/u. Het gevolg was wel weer dat ontsnappen niet echt mogelijk was. 

Daan Bongers was het eerste die met een voorsprong bij de meet doorkwam. Het gat was echter slechts een kleine 70 meter. Niet genoeg. Met 28 km verreden een poging van Jarno van Lieshout en Bruce Rayer. Maar de 100 meter die ze hadden was ook niet houdbaar. Op 42 km ontstond een kopgroep van drie. Peter de Winter, Harrie van Etten en Robin Verheyden. Ze hadden 15 tellen voorsprong maar konden dat niet verder uitbouwen. Bij het luiden van de bel voor de laatste ronde werden ze, net als bij de masters, weer ingerekend. Dus werd het een massasprint. Leroy Provenzano had het meeste over. Wessel Coppelmans klopte daarachter nog nipt Robin verheyden.

Bij de masters meteen een kopgroep van vier man. Niels van Kempen, Cliff Vansummeren, Joeri Martens en Nick Riddy wisten even de rest voor te blijven, maar niet lang. Ze werden teruggehaald en meteen probeerde van Kempen weer weg te rijden. Hij had alleen 12 tellen voor op de rest. Maar ook dat kreeg geen goedkeuring van het peloton. Zo bleef het rommelen tot na 23 km vijf man een gat sloegen; Marc Janssen, Joeri Martens, Bert Meuwis, Kris van der Moeren en Ronny Denier.  Edwin Raats en weer van Kempen wisten nog net de sprong te maken. Maar hoe deze groep ook samenwerkte, ze kregen niet meer dan 20 seconden. En dit liep tegen het eind nog langzaam terug ook waarna ze bij de bel werden opgeslokt door het jagende peloton. Bij de masters ook een massaprint. Kurt Houben won, Ruud Verbakel werd tweede en Bert Meuwis derde.

De organisatie was top en de meningen over het parkoers waren unaniem positief. Marcel Ruyten van MCycles heeft er dan ook alles aan gedaan om de dag perfect te laten verlopen.
En het resultaat mocht er zeker zijn. De entourage en de sfeer waren perfect. De zon hielp ook een flink stuk mee.

Er gingen in totaal 102 renners van start.
En er werd hard door gekacheld. De amateurs reden 44,2 km/u, De masters 43 en ook de recreanten hadden er zin in met 40,9.

De amateurs hielden het tempo zo hoog dat er geen ontkomen aan was. Maar ook achterin bleven ze steeds bij de rest. Ze waren dus gewaagd aan elkaar. Het peloton van 37 man groot bleef de hele wedstrijd met het gemiddelde van 44,2 over het parkoers racen en in de sprint reden ze ruim 60 per uur. De winst ging naar Leroy Provenzano voor Wim van Rooy en Jules Bremers.

De masters hadden er net zo veel zin in. Alleen de eerste ronde deden ze het even rustig aan, maar de daarop volgende rondetijden doen niet onder voor die van de amateurs. Na drie rondes vormde zich al een kopgroep van drie Met de rest daar 25 seconden achter. De drie waren weg en de voorsprong groeide richting de twee minuten. In de sprint won Benny Claes voor Kris van der Moeren en Jeroen Hendriks.

In deze eerste editie van de Ronde van Merselo was de eerste start voor de recreanten die 6 ronden moesten doen in totaal 27,4 km. De eerste helft van de wedstrijd bleven ze goed bij elkaar op een enkeling na die het tempo niet konden bijbenen. Daarna brak het peloton in tweeën waardoor er 11 leiders overbleven. Die gingen gezamenlijk de laatste ronde in en in de sprint won Siem Slabbers voor Ian Oakes en William Martens.

Twee keer 33 man aan de start in Milheeze op het parkoers aan de Hoeven.
Eindelijk een keer een warm zonnetje tijdens de voorbereidingen en het grootste deel van de wedstrijd. Later op de avond koelde het echter weer vlug af.

Al vanaf het startsignaal werd er flink aangezet. Daan Bongers en Daniele Manca sloegen snel een gat van 300 meter, maar werden na 2 ronden weer teruggehaald. Daarna hielden de amateurs elkaar goed in de gaten. Na 35 km wedstrijd ontsnapte Peter de Winter aan de greep van het peloton en wist een twintigtal seconden voorsprong op te bouwen. Maar ook hij mocht maar 2 ronden alleen rijden. Daarna weer alles bij elkaar tot bij de bel voor de laatste ronde Bruce Rayer een 100 meter voor de rest voorbij kwam, maar ook hij werd in de laatste ronde ingerekend. Het kwam dus op de sprinters aan. Kristian Michiels was de anderen een paar fietslengtes voor. Daarachter Addy van Stiphout en Sebastiaan Deckers. 

Bij de masters werd de strijd meteen aangegaan door Wim Verbraecken die een ronde later een gaatje sloeg met Victor Widdershoven. Echter de ronde daarna werd een gaatje in zijn band hem fataal en verliet hij het strijdtoneel. Toen zagen Sander Dijkink, Kurt Houben en Edwin Raats hun kans en wisten een 15 seconden voor de rest te rijden. Het mocht echter niet zo zijn. Na 20 km wedstrijd reed Frederic Wilmet, die elke woensdag uit een dorp onder Luik naar onze wedstrijden komt, weg van de rest. Tot zelfs 20 seconden kreeg hij op een viertal achtervolgers en 45 seconden op het peloton. Maar die waren het niet eens met deze ontwikkeling en snoepten elke ronde weer wat af van die voorsprong. Zesentwintig km wist Frederic ze voor te blijven, maar werd tone ingehaald door de achtervolgers die bij het luiden van de bel nog een tiental seconden voor het peloton reden. Bij aankomst was alles weer compleet en kwam het dus ook hier aan op de sprint. Wilmet had nog net genoeg over om de sterk rijdende Ruud Verbakel en Edwin Raats voor te blijven.

Vandaag in Gemert de start een half uur later omdat de zon wat langer aan de hemel staat. Het weer was ook beter dan vorige week. Nog geen zomer maar niet meer zo koud. Twee pelotons van 30 man aan de start voor de amateur categorie en de master categorie. En meteen werd er flink gekoerst. De masters reden zo snel (42,5 km/u) dat ze met een compleet peloton dat van de amateurs inhaalden.

Na eerst een rond van ruim 7 minuten en daarna zelfs een van bijna 8 minuten te hebben gereden, leken de masters de amateurs in te halen. Die reden 40,3 en dan komen de oudjes met 41,7 toch rap dichterbij. Maar Dennis Willemsen wurmde zich los en kwam bij de tweede doorkomst op 32 tellen voor de rest door.  Die rest trok er ook hard aan en een tiental wist Willemsen tee rondes later in te halen. De rest viel al snel terug op anderhalve minuut en de achterstand liep zelfs op tot ruim drie minuten. Deze groep moet de spelregels nog eens goed leren, want als een groep ingelopen wordt door de andere categorie, dan moet die groep geneutraliseerd gaan rijden tot de anderen ruim voorbij zijn en dan mogen ze zelf weer strijden. Dit is een systeem wat er bij de masters tot nog toe goed in zit. Maar deze amateurs begonnen zich te bemoeien met de wedstrijd van de masters. En die wedstrijdvervalsing willen we natuurlijk niet.
 De elf vluchters werden niet meer terug gezien. Stef van den Bosch moest ze echter 15 km voor het eind laten gaan. En vervolgens sprongen drie man weg. Zij sprinten met een voorsprong van 23 seconden af, waarbij  Addy van Stiphout de andere twee klopte. Dennis Willemsen, de aanzetter van de ontsnapping werd tweede en Peter Stienstra derde.

Bij de masters bleef het peloton compleet op een enkeling na die ze moest laten gaan. De hoge snelheid zorgde ervoor dat er geen ontsnappingen waren, maar normaal gesproken wordt bij dit soort snelheden het peloton uiteen gereten. En dat was deze keer niet het geval. Met uiteindelijk 24 renners gingen ze de eindsprint in. Nijmegenaar Florian Smits won voor de Belgen Benny Claes en Wim Verbraecken.