Nagenoeg geen wind deze avond, droog en een lekker zonnetje. 29 amateurs en 36 masters gingen van start voor de rondjes op het 4570 meter lange parkoers in Merselo. Een parkoers met veel plekken waar er geen zicht is op vluchters. Dus het zou kunnen dat er grote gaten geslagen werden. Echter niets van dat alles. De amateurs hadden er niet zo’n zin in en even leek het er op dat ze binnen drie ronden ingelopen zouden worden door de masters. Maar de derde ronde werd een tandje bijgeschakeld en zo konden beide categorieën toch nog hun eigen wedstrijd rijden. De hoogste rondesnelheid was 48,2 km per uur en het gemiddelde eindigde op 44,8. De masters deden daar niet voor onder met 43,6 km per uur.

De wedstrijd begon met een kopgroep van Sem Geurts van Kessel en Stijn Peters die even later gezelschap kregen van Pekka Heijen, Rick Verheggen en Martin Broxterman. De ronde daarna sloten 6 makkers aan en zo ontstond een kopgroep van elf. Verheggen viel terug in het peloton en de overige tien man werkten samen aan hun voorsprong. Ondanks de vele hoekjes op het parkoers met mogelijkheden om te verstoppen bleef de voorsprong rond de halve minuut hangen. Pas met nog 4 ronden te gaan liepen ze verder uit. Het peloton zag in dat er geen kans meer was ze terug te pakken. De tien gingen de sprint aan en Addy van Stiphout wist iedereen af te troeven en bleef nipt voor Ruud Verbakel die tweede werd en Martijn Gijsbers derde.

Bij de masters ging Bert Meuwis als eerste de strijd aan. De tweede ronde was het de organisator van vandaag, Marcel Ruyten die met Ron vandenbussche, Mark Vermeulen, Davy Geven en Kurt Houben en groepje vormde. Maar weer een ronde later sprong Vandenbussche alleen weg. Deze kreeg gezelschap van Joost van Haren. Maar deze werden weer zo goed als ingerekend waarop Vandenbussche met Meuwis, Houben en Ruyten weer  wegsprongen. Deze vier bleven lang weg en hielden een voorsprong van 20-30 seconden. Maar met nog 2 ronden te gaan snoepte het peloton de voorsprong weer weg. Even nog bleven Vandenbussche en Houben een 100 meter voor de rest, En op de meet hadden ze net genoeg over voor de sprint die door Houben werd gewonnen voor Vandenbussche. Ron Paffen werd derde.

Een stevig windje stond er over het 4420 meter lange parkoers in Milheeze aan de Hoeven. Zeker in het open veld kon die flink tegen of meewerken. Vandaag 37 amateurs en 32 masters aan de start.  

Het was weer Wouter Salden die de wedstrijd opende. Eerst met Jonas van der Wiel, daarna met Peter Winter. Maar in de derde ronde waren het Martijn Gijsbers en Erwin Bakker die een gat van meer dan tien tellen sloegen. Dat liep op naar bijna een halve minuut. Daarna reageerden een vijftal renners Tom Henst, Jonas van der Wiel, Ruud Verbakel, Peter Stienstra en Bruce Rayer. En even later sloot Peter de Winter nog bij de achtervolgers aan. Het duurde echter nog een kleine 20 km voor ze de twee leiders hadden ingerekend. Het peloton bleef op zo’n 200 meter hangen. Even kwamen ze wat dichterbij en toen maakte Sebastiaan Deckers de sprong naar de koplopers. En na die sprong had hij nog genoeg over om de eindsprint op zijn naam te zetten. Verbakel werd tweede en Gijsbers derde.

Bij de masters al meteen een splitsing. Een kopgroep van negen en het peloton binnen 15 km op 1 minuut achterstand. In de kopgroep werd goed samengewerkt. Ze reden bijna net zo hard als de amateurs die gemiddeld op 43 km per uur uitkwamen. De groep bestond uit Bert Meuwis, Kurt Houben, Nick Riddy, Davy Geven, Erik van Buijtenen, Wim van Roey, Jason van de Beelen, Roel de Vries en Ron Vandenbussche. Het peloton had er blijkbaar geen zin in, ze haalden niet eens de 40 km per uur gemiddeld. Na 27 km moesten Geven, van Buijtenen en van de Beelen de anderen laten gaan, maar het peloton reed al op twee-en-een-halve minuut, dus die waren nog ver weg.  Een viertal uit dat peloton, Frederic Wilmet, Stephan Muijres, Mark Vermeulen en Roel Goossens waagden nog een poging, maar reden uiteindelijk voor plaatsen 10 tot 13. Op de meet werd het een Belgisch onderonsje. Van Roey was gewoon weer te snel voor de rest, Vandenbussche werd tweede en Meuwis derde.

Wederom lekker weer voor een wedstrijd. Dit keer op  een 4880 meter lang parkoers in Asten Diesdonk. 54 amateurs en 28 masters begonnen er aan en hadden er zin in. De amateurs reden 44,8 km/uur gemiddeld en de masters 43,3.

Peter de Winter, Peter Stienstra en Martijn Gijsbers begonnen de strijd en kregen na een ronde gezelschap van Massimo Vanderaerden (de zoon van), Hein Biemans en Wouter Salden. Allemaal niet de minste namen in het rennersveld.  Maar de snelheid van het peloton lag eveneens hoog en twee ronden later was de kopgroep weer ingerekend.  Het was nagenoeg onmogelijk om weg te komen.  Na 49 km weer een kopgroep met meer dan tien seconden. Wouter Salden, Jelle Schuermans, Niels Vreys en Birger Vandael dit keer. Na het luiden van de bel werden ze weer ingehaald, waarna Vanderaerden de sprint won voor Salden en Sebastiaan Deckers.

In de eerste paar ronden van de masters wedstrijd werden de kaarten geschud en verdeeld. Een kopgroep van vier na drie  ronden gevolgd door twee man en een groep van zes. De rest van het veld had toen al 45 seconden achterstand. De twee achtervolgers sloten aan en van de groep daarachter konden Bert Meuwis en Jan Dingemanse de sprong nog volbrengen. Met hen bestond de achtkoppige groep nu  uit  Ron Vandenbussche, Edwin Raats, Roel van Gameren, Wim van Kurt Houben en Nick Riddy. Allemaal snelle mannen. De vier overgebleven achtervolgers bleven lang uit de greep van het peloton, maar konden de aansluiting niet meer maken bij de vluchters. Het peloton reed ondertussen op twee minuten. Houben was wederom zijn zeven medevluchters te snel af. Meuwis werd tweede en Dingemanse derde.

Veel regen was er voorspeld. Het bleef wederom tijdens de hele wedstrijd droog. Maar de deelname liet wel te wensen over. Slechts 21 amateurs en 13 masters gingen van start op het 4150 meter lange parkoers.

Een eerste ontsnapping van Stijn Peters, Kristian Michiels en Leroy Provenzano liep op niets uit. Enkele kilometers later waren ze alweer ingerekend. Na 20 km strijd waren het Bruce Rayer, Ruud Verbakel en Thomas Mertens die de sprong waagden, weer zonder resultaat. 4 rondes later weer Verbakel en Mertens en dit keer met Roy Steuten en Bart Gerits. Nu kregen ze wel ruim een halve minuut. Maar het peloton liet het er niet bij zitten. Met nog drie ronden te gaan werd er foutief geroepen dat er nog 2 ronden waren. En dit terwijl de voorsprong al aan het slinken was naar 17 seconden. Het slechte nieuws dat ze tegen verwachting nog een ronde meer moesten gaf ze een boost want de voorsprong groeide weer naar 30 tellen. De laatste ronde hadden ze dus nog tijd om elkaar aan te kijken en vervolgens de sprint aan te gaan. Mertens klopte Verbakel met een half wiel voorsprong. Gerits werd derde. Er werd weer gemiddeld 42,9 km per uur gereden.

Tegelijkertijd werd, zoals altijd, een wedstrijd voor de masters verreden over 49,8 km. Al meteen gooide Ron Vandenbussche de spreekwoordelijk knuppel in het hoenderhok. Hij kreeg in de tweede ronde gezelschap van Kurt Houben en samen zetten ze de rest op 35-40 seconden. Het peloton brak al snel in tweeën en die derde groep viel in rap tempo terug naar bijna een ronde achterstand. Houben bleek op de meet wat sneller dan Vandenbussche. Daan Bongers won de sprint van het achtervolgende peloton en werd daarmee derde.